سنجش ظرفیت نهادسازی اجتماعات محلی در محلات اسکان غیررسمی. نمونه موردی: شهر زنجان

نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

نویسنده

عضو هیات علمی گروه جغرافیای دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران

چکیده

 نهادهای محلی و یا تشکل‌های مردم‌نهاد به دلیل ماهیت داوطلبانه، مستقل، غیرانتفاعی و غیرسیاسی بودن فعالیت‌هایشان، از اقبال گسترده‌ای در جلب مشارکت مردم برخوردارند. سنجش ظرفیت ایجاد نهادهای اجتماعات محله‌ای رویکردی سامانمند برای پایه‌گذاری درست این نهادها است. هدف پژوهش حاضر سنجش ظرفیت نهادسازی اجتماعات محله‌ای در سکونتگاه‌های غیررسمی است. این مقاله با روش تحقیق توصیفی- تبیینی با ماهیت کاربردی- کمی نگارش یافته است. روش گردآوری داده‌ها به‌صورت کتابخانه‌ای و میدانی با تکیه‌بر ابزار پرسش‌نامه بوده است.. حجم نمونه با توجه به جمعیت 90 هزارنفری سکونتگاه‌های غیررسمی شهر زنجان 600 مورد است که به‌صورت تصادفی متغیرهای سرمایه محلی، ظرفیت پذیرش و محرک‌های اجتماعی- جغرافیایی در محلات اسکان غیررسمی موردسنجش قرار گرفت. داده‌ها گردآوری‌شده در نرم‌افزار SPSS پیاده و سپس با مدل معادلات ساختاری (روش تحلیل مسیر) نحوه و چگونگی ارتباط متغیرهای تأثیرگذار بر ظرفیت نهادسازی اجتماعات محلی مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان می‌دهد نهادسازی اجتماعات محلی با متغیرهای سرمایه محلی، ظرفیت پذیرش و محرک‌های جغرافیایی با ضریب تأثیر بالای 0.7 و t-value بالاتر از سطح اطمینان 1.96 دارای ارتباط معنادار با جهت مثبت بوده و متغیرها نیز با یکدیگر در ارتباط معنادار می‌باشند. از طرفی نماگرهای سنجش متغیرهای ظرفیت نهادسازی اجتماعات محلی در مقیاس درون محله‌ای مطلوب و در مقیاس برون محله‌ای نامطلوب است که ضعف اعتماد، میزان نفوذ، میزان مشارکت ساکنان با سازمان‌های مدیریت شهری را نشان می‌دهد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

Measuring Capacity of Institutionalization of Local Communities of Informal Settlement (Case Study: Zanjan City)

نویسنده [English]

  • smaeil daviran
geography and urban planning in farhangian university of tehran.
چکیده [English]

Abstract
Local institutions or NGOs, because of the voluntary, independent, non-profit, and non-political nature of their activities, have a broad reach in attracting people's participation. The capacity building of community-based institutions is a systematic approach to establishing the right institutions. The purpose of this study is to measure the capacity of community-based institutionalization in informal settlements. This article has been written using descriptive-explanatory research methodology. Data collection method was library and field based on a questionnaire tool. Sample size According to the population of 90,000 people, the informal settlements of Zanjan city are 600 cases which randomly include local capital variables, admission capacity and social- Geographical location was measured in informal settlements. The data were analyzed by SPSS software and then analyzed with the structural equation model (path analysis method) and how the variables affecting the local communities' capacity to communicate were analyzed. The results show that the establishment of local communities with local capital variables, acceptance capacity and geographical stimuli with a coefficient of influence greater than 0.7 and t-value higher than the confidence level of 1.96 have a significant relationship with the positive direction and the variables are also meaningful in each other. On the other hand, indicators for measuring the variables of local community capacity building capacity in an in-area scale are desirable and in an out-of-area scale that underscores the weakness of trust, the degree of influence, the level of participation of residents with urban management organizations.
Key words: Local communities, capacity, route analysis, informal settlement, Zanjan

کلیدواژه‌ها [English]

  • Local communities
  • Institutionalization
  • informal settlement
  • Zanjan

مراجع

  1. منابع

    1. توکلی نیا، جمیله و شمس پویا، محمدکاظم. 1396. به‌سوی حکمروایی اجتماع محل، کوششی در معرفی موضوعات و عرصه مای کلیدی، مورد محله درکه. فصلنامه آمایش و محیط، شماره 37، 216-195
    2. جواد زاده اقدم، هادی و علوی، سید علی. 1395. تحلیل تطبیقی نقش سرمایه اجتماعی در پایداری محله‌ای در بافت مای فرسوده و جدی (نمونه موردی: محلات نارمک و یوسف آباد)، فصلنامه پژوهش و برنامه ریزی شهری، دوره 7 شماره 24، 104-83.
    3. حاتمی نژاد، حسین، پور احمد، احمد و عیوضلو، داوود. 1393. واکاوی ظرفیت سازی اجتماعی محلات شهری در ساماندهی بافت مای فرسوده، مطالعه موردی: منطقه 9 شهرداری تهران. فصلنامه آمایش جغرافیایی فضا، سال 4 شماره 13، 92-65.
    4. خانیکی، هادی و رهبر، مصطفی. 1394. نقش ارتباطات میان فردی در مشارکت سیاسی، مطالعه موردی: انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی تهران. فصلنامه مطالعات اجتماعی ایران. دوره نهم، شماره 2، 28- 5.
    5. دویران، اسماعیل. 1391. مدیریت یکپارچه شهری در شهرهای میانی ایران. فصلنامه مدیریت شهری، شماره 30، 68-53.
    6. رفیعیان، مجتبی، خدایی، زهرا و داداش‌پور، هاشم. 1393. ظرفیت سازی اجتماعات محلی به‌مثابه رویکردی نوین در توانمندسازی نهادهای اجتماعی. فصلنامه جامعه شناسی نهادهای اجتماعی، 1 (2): 160-133
    7. سجادی، ژیلا و واحدی یگانه، وحید. 1396. نقش مشارکت اجتماعات محلی در توسعه پایدار اجتماعی شهرها، نمونه موردی: محله سرتپوله شهر سنندج. فصلنامه برنامه ریزی منطقه ای سال 7 شماره 28، 166-151.
    8. صرافی، مظفر، توکلی نیا، جمیله و محمدیان، مصمم. 1393. اندیشه‌های نو در برنامه ریزی شهری، نشر قدیانی، تهران.
    9. عباس زاده، ثریا، بانشی، محمدرضا، ذوالعلی، فرزانه، جهانی، یونس و شریفی، حمید. 1396. بررسی عملکرد مدل‌های تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) و مدل سازی معادله مای ساختاری روی بررسی روابط پیچیده بین متغیرها. مجله تخصصی اپیدمیولوژی ایران، دوره 13، شماره 3، 189-183.
    10. لاله پور، منیژه. 1396. تحلیلی بر ظرفیت نهادی- مدیریتی فضاهای شهری در ارتباط با مشارکت شهروندان در ادارۀ شهرها مطالعه موردی: منطقه 8 شهر تبریز. فصلنامه جغرافیا و توسعه. دوره 15 شمار 49، 80-59.
    11. علیزاده اقدم، محمد باقر، عباس زاده، محمد، کوهی، کمال و مختاری، داوود. 1392. نهادهای شهری و مشارکت شهروندان در اداره ی امور شهری (مطالعه موردی: شهر اصفهان). پژوهش مای جغرافیای انسانی، دوره 45، شماره 2، 214-195.
    12. فنی، زهره و رضازاده، سید محمد. 1395. نهادهای مردمی ایمانی و مدیریت اجتماعی محله، پژوهش موردی: اجتماعات محلی منطقه یک تهران. دو فصلنامه پژوهش مای بوم شناسی شهری، سال 7، شماره 1، 32-19.
    13. محسنی، رضا علی و نعیمایی، بنیامین. 1396. بررسی نقش مدیریت شهری در افزایش مشارکت مای اجتماعی با تاکید بر محله محوری (مطالعه موردی: منطقه 8 تهران). فصلنامه مطالعات توسعه اجتماعی ایران، سال 9 شماره 3، 94-81.
    14. مطوف، شریف و رحیمی، زهره. 1387. توسعه دارایی مبنا رهیافتی مؤثر در حل معضلات سکونتی محلات شهری. ماهنامه شهرنگار، شماره 47، 49-42.
    15. مقیمی، سیدمحمد. 1390. اداره امور حکومت مای محلی، چاپ پنجم، سمت، تهران.
    16. نوریان، فرشاد و مظفری پور، نجمه (1392). ارزیابی عملکرد مدیریت محله محور با تاکید بر شاخصه مای سرمایه اجتماعی، مورد پژوهی محلات 7 گانه نایحه 1 منطقه 21 شهرداری تهران. نشریه هنرهای زیبا، دوره 17 شماره 4، 56-47.
      1. Barton, H. 2000. Sustainable Communities. The Potential for Eco-Neighbourhoods. London: Earthscan Publications Ltd.
      2. Byrne, B.M. 2016. Structural equation modeling with AMOS: Basic concepts, application. And programming. Routledge.
      3. Chechtto, M. 2006. Community-based organization management. Handbook series for community-based organizations, Published by the Institute for Democracy in South Africa (IDASA) Website: www.idasa.org.za
      4. Cindy Lyn, W. 2007. We All Live Here. An Analaysis of Community Capacity And Social Capital: A Case Study On Indonesia And East Timor. Thesis Presented to the Higher Degree Committee Of Ritsumeikan Asia Pacific University In Partial Fulfillment of the Requirements for the Degree of International Cooperation Policy.
      5. Dreier, P. 1996. Community Empowerment Strategies: The Limits and Potential of Community Organizing in Urban Neighborhoods. Journal of Policy Development and Research, 2(2): 121-159.
      6. ICCHS and Bradley Research & Consulting (BR&C). 2009. Sense of Place and Social Capital and the Historic Built Environment. London: International Centre for Cultural and Heritage Studies, Report of Research for English Heritage.
      7. Mallik, V. 2013. Local and community governance for peace and development in nepal, German development institute, Bonn.
      8. Masom, F. 2011. Strengthening individual and institutional capacity and developing framework for proper land sdministration, Bridging the gap between cultures Marrakech, Morocco, 18-22.
      9. Mwiti, F. and Goulding, Ch. 2018. Strategies for community improvement to tackle poverty and gender issues: An ethnography of community based organizations (‘Chamas’) and women's interventions in the Nairobi slums. European Journal of Operational Research, 268 (3): 875-886.

    25.                Mazmanian. D, and Kraft, M. 2009. Toward a Sustainable Community, Transition and Transformations in Environmental Policy. The mit press Cambridge, London.

    27. Philips R. and Pittman R. 2009. An Introduction To Community Development, A Framework For Community And Economic Development, Routledge, Publications

    1. Rafique, Z. 2018. Role of community-based organization (CBO) in promoting citizen participation: A survey study of local government institution of panjab, Pakistan. International journal of sociology and social policy, 38(¾): 242-258.
    2. Report of the Local Services and Community Safety Overview and Scrutiny Committee 2011. “Neighborhood Management”, Birmingham City Council.
    3. Trimurni, F. and Dayana 2018. The participation of community-based organizations on waste management in the city municipal of Medan. Journal of Earth and environmental science, 126: 1-11
    4. Verity, F. 2007. Community capacity building  a review of the literature; Retrieved from:

     http://www.health.sa.gov.au.

    32. World Bank, 2006. "Community-Driven Development In The Context of Conflict-Affected Countries: Challenges and Opportunities, www.world. bank.org

    1. Un habitat, 2007. Informal settlement,making better cities together.
    2. UNDP, 2002. Human Development report, Deepeing Democracyin a fragmented world.
    3. WWF, P. 2007. Capacity-building Framework for Partners and Stakeholders. Prepared by Civil Society Human and Institutional Development Programme (CHIP).
    4. www.World bank.Org
    5. https://europa.eu/european-union/index_en

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار