1- ازکیا،مصطفی و غلامرضا،غفاری. 1382.جامعهشناسیتوسعه.تهران،انتشاراتکیهان.
2- جمعهپور، محمود، حسین حاتمینژاد و سارا شهانواز. 1392. بررسی وضعیت توسعهی پایدار شهرستان رشت با استفاده از روش جای پای اکولوژیک، پژوهشهای جغرافیای انسانی، دوره 45، شماره 3، صص 191-208.
3- حاجیلو، فتانه؛ بهجت یزدخواستی و محمدباقر علیزاده اقدام. 1392. بررسی رابطهی بین سرمایهی فرهنگی بومشناختی با ردپای بومشناختی(مطالعه موردی: شهروندان تبریز)، فصلنامه اخلاق زیستی، شماره 8، سال سوم، ص101-133.
4- حسینزاده دلیر، کریم و فرزانه ساسان پور. 1385. روش جای پای اکولوژیکی در پایداری کلانشهرها با نگرشی بر کلانشهر تهران، تحقیقات جغرافیایی، شماره 82، صص 83-100.
5- حکمتنیا، حسن و علی زنگیآبادی. 1383. بررسی و تحلیل سطوح پایداری در محلات شهر یزد و ارائهراهکارهایی در بهبود روند آن، تحقیقات جغرافیایی، شماره 72، صص37-52
6- دی کاستری،ف. 1381. صندلی توسعه پایدار، ترجمهﻣﺤﺴﻦ ﺣﻜﻴﻤـﻲ فصلنامه صلح سبز، سال سوم، شماره 10.
7- رادکلیف،1373. توسعه پایدار ؛ ترجمه حسین نیر، انتشارات مرکز مطالعات برنامهریزی و اقتصاد کشاورزی، تهران.
8- ساسان پور، فرزانه 1385. بررسی پایداری کلان شهر تهران با روش جای پای بوم شناختی، رساله دکتری به راهنمایی کریم حسین زاده دلیر، دانشگاه علوم انسانی و اجتماعی، دانشگاه تبریز.
9- سرایی، محمدحسین و عبدالحمید زارعی فرشاد. 1388. جای پای بومشناختی(EF) بهعنوان شاخص سنجش پایداری اجتماعات، مجله محیطشناسی، سال سی و پنجم، صص 15-26.
10- سرایی، محمدحسین و عبدالحمید زارعی فرشاد. 1390. بررسی پایداری منابع بومشناختی با استفاده از شاخص جای پای بومشناسی (مطالعه موردی: ایران)، مجله جغرافیا و برنامهریزی محیطی، سال 22، شماره پیاپی 41، شماره 1، صص 97-106.
11- شکور، علی و محمد باسط قریشی و مریم لشکری و مهتاب جعفری،1390. فصلنامه نگرشهای نو در جغرافیای انسانی، سال سوم، شماره 3، ص 57.
12- شهانواز، سارا. 1391. بررسی پایداری توسعهی منطقهی شهری رشت با استفاده از روش جای پای اکولوژیک، پایاننامه کارشناسی ارشد، استاد راهنما محمود جمعه پور، دانشگاه علامه طباطبائی، دانشکده علوم اجتماعی.
13- صرافی، مظفر. 1380). بنیادهای توسعهی پایدار کلانشهر تهران، همایش موازین توسعه و ضد توسعهی فرهنگی- اجتماعی شهر تهران.
14- صمدپور،پریماه وشهرزاد فریادی.۱۳۸۷. تعیین جایپایاکولوژیکیدرنواحیشهریپرتراکموبلندمرتبه (مطالعهیموردی:محله الهیه تهران)،مجلهمحیطشناسی، دانشگاه تهران، شمارة۴۵، صص ۶۳-۷۲ .
15- عربی یزدی، اعظم و امین علیزاده و سعید نیریزی، 1388. بررسی تامین امنیت غذایی براساس مفاهیم میادله آب مجازی و ردپای بوم شناختی، نظریه بومشناسی کشاورزی، سال اول، شاره 1، صص 1- 12.
16- عربییزدی، اعظم؛ امین علیزاده و فرشاد محمدیان. 1387. بررسی ردپای اکولوژیک آب در بخش کشاورزی ایران، آب و خاک، شماره 23، صص 1-15.
17- غلامحسینپور جعفری نژاد، ابوالفضل و امین علیزاده و علی نشاط. 1392. بررسی ردپای اکولوژیک آب و شاخصهای آب مجازی در محصولات پسته و خرما در استان کرمان، مجله مهندسی آبیاری و آب ایران، شماره 13، ص 80-89.
18- قرخلو، مهدی و دیگران. 1388. تحلیل سطح پایداری شهری در سکونتگاههای غیر رسمی (مطالعهی موردی:شهر سنندج)،پژوهشهای جغرافیای انسانی، شماره 69، صص1-16.
19- قرخلو، مهدی، حسین حاتمینژاد، اکبر باغوند و مصطفی یلوه. 1392. ارزیابی پایداری توسعهی شهری با روش جای پای اکولوژیکی (مطالعه موردی: شهر کرمانشاه)، پژوهشهای جغرافیای انسانی، دوره 45، شماره 2، صص 105-120.
20- گلی، زینت و یکتا اشرفی. 1389. بررسی شدت انرژی کشور و تجزیهی آن با استفاده از شاخص ایدهآل فیشر در ایران، فصلنامه پژوهشها و سیاستهای اقتصادی، سال هجدهم، شماره 54، صص 35-54.
21- قرخلو، مهدی و سیدهادی حسینی. 1386. شاخصهای توسعه پایدار شهری، جغرافیا و توسعه ناحیهای، دوره 4، شماره 8، صص 157-177.
23- Bagliani Marco et al. 2006. Ecological footprint analysis applied to a sub-national area: The case of the Province of Siena (Italy) Environmental Management 86, 354–364.
24- Bagliani, M., Ferlaino, F., and Procopio, S. 2003. The analysis of the environmental sustainability of the economic sectors of the Piedmont Region (Italy). In: Tiezzi E., Brebbia C.A., Uso J.L. (eds.), Ecosystems and Sustainable Development. WIT Press, Southampton, UK, pp: 613-622.
25- Costanza R. 2000. The dynamics of the ecological footprint concept. Ecological Economics,32, 341-345.
26- Danish Environmental Assessment Institute. 2002. Assessing the ecological footprint: WWF’s living planet report.
27- Dhanju Amardeep, 2008. An Analysis of The Ecological Footprint MappingByUrban Areas As A Sustainable Development Indicator, A thesis submitted to the Faculty of the University ofDelaware in partial fulfillment of the requirements for the degree of Master of Arts with a major in Urban Affairs and Public Policy.
28- Ecological Footprint Atlas, 2010. Global Footprint Network.
29- LU Yinget al. 2009. Ecological Footprint Dynamics of Yunnan, China, J. Mt. Sci. 6: 286–292.
30- OECD,2001. The DAC guidelines, strategies for sustainable development.
31- Rees W.E. 1992. Ecological footprints and appropriated carrying capacity: what urban economics leaves out. Environment and Urbanization 4(2): 121-130.
33- Wackernagel, M. 1994.Ecological footprint and appropriated carrying capacity: a tool for planning toward sustainability, a thesis submitted in partial fulfillment of the requirements for the degree of doctor of philophy, university of British Colombia.
34- Wackernagel, M.and William, R. 1996. Our ecological footprint: reducing human impact on the earth. Gabriola Island, Canada: New Society Publishers.
35- Wilson, J. and Anielski, M. 2005. Ecological Footprints of Canadian Municipalities and Regions. The CanadianFederationofCanadian Municipalities.
36- Zurong, D. and Jing, L. 2010. Ecological Footprint and Reflections on Green Development of Hangzhou, Energy Procedia, 5: 118–124.