بنی‌کمالی، سهند. 1390. ارزیابی توان اکولوژیکی و اولویت‌بندی پهنه‌های مستعد اکوتوریسم (مورد مطالعه: شهرستان مینودشت، پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد رشته مدیریت جهانگردی، دانشگاه علامه طباطبایی تهران، دانشکده مدیریت و حسابداری، 150صفحه.
2-جوزی، سیدعلی، مرادی مجد، نسرین و عبداللهی، هدی. 1388. ارزیابی توان اکولوژیکی منطقه بوالحسن دزفول به منظوراستقرار کاربری گردشگری به روش تصمیم گیری چند معیاره،پژوهش‌های مجله علوم و فنون دریایی، صفحات 13-1، قابل دسترس در سایت www.sid.ir.
3-زاهدی، شمس‌السادات. 1385. مبانی توریسم و اکوتوریسم پایدار (با تاکید بر محیط زیست)، تهران، انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی.
4-شجاعی، مسلم. 1390. بررسی گسترش صنعت اکوتوریسم با استفاده از ظرفیت‌های مناطق استان قم. معاونت پژوهشی استانداری قم.
5-فیضی، صدیقه. 1386. برنامه‌ریزی توسعه گردشگری شهرستان شیروان چرداول به کمک تحلیل سلسله مراتبی با استفاده از GIS و RS. پایان‌نامه کارشناسی‌ارشد، دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران.
6-کاظمی، مهدی. 1385. مدیریت گردشگری، تهران، انتشارات سمت.
7-مخدوم، مجید. 1385. شالوده آمایش سرزمین، چاپ هفتم، تهران، انتشارات دانشگاه تهران.
8-مخدوم، مجید. 1380. درویش صفت، علی اصغر، جعفرزاده، هورفر، مخدوم، عبدالرضا. ارزیابی و برنامه‌ریزی محیط‌زیست با سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS). تهران.
9-سالنامه آماری استان قم، 1388. قابل دسترسی در سایت www.amar.org.ir.
10-سند ملی توسعه استان قم، 1387. قابل دسترسی در سایت www.ostan-qom.ir.
11.Bricker, Kelly, S. and Kerstetter, L. 2002. Deborah. Ecotourists and Ecotourism: Benefit Segmentation and Experience Evaluation. Pp:1-5, www.fama2.us.es.
12.Burlington, V.T. The International Ecotourism Society.
13.Christou, L. 2012. ”Is it possible to combine mass tourism with alternative forms of tourism: the case of Spain, Greece, Slovenia and Croatia”, Journal of Business Administration Online, pp:1-8.
14.Epler Wood, M. 2002. Ecotourism: Principles, Practices and Policies for Sustainability for UNEP. U N Environmental Programme.
15.Goeldner, Charles R. and J.R. 2003. Brent Ritchie. Tourism: principles, practices, philosophies.9th Ed. New Jersey. John Wiley & Sons, Inc.
16.Gössling, S. and Hultman, J. 2006. Ecotourism in Scandinavia: lessons in theory and practice. UK, CABI.
17.Higham, J. 2007. Critical Issues in Ecotourism: Understanding a complex tourism phenomenon. Butterworth-Heinemann Elsevier Ltd.
18.Hill, J. and Gale, T. 2009. Ecotourism and Environmental Sustainability Principles and Practice. England. Ashgate.
19.Inskeep, E. 1991. Tourism Planning: an integrated and sustainable development approach. USA. John Wiley & Sons.
20.IPK 2012. International on behalf of ITB Berlin, ITB World Travel Trends Report 2012, Messe Berlin GmbH, December.
21.Lindberg, K., Furze, B., Staff, M. and Black, R. 1998. Ecotourism in the Asia-Pacific Region: Issues and Outlook.
22.Sharpley, R. and Telfer, D. 2008. Tourism and development, Rutledge. London and New York.
23.The International Ecotourism Society, 2005. Fact Sheet: Global Ecotourism, www.ecotourism.org.
24.Wearing, S. and Neil, J. 1999. “Ecotourism: Impacts, Potentials and Possibilities”. Butterworth-Heinemann, Oxford.
25.World Tourism Organization. Tourism Highlights. 2012.
)