ارزیابی سطوح توسعه و نابرابری ناحیه‌ای با مدل تصمیم گیری چند معیاره

نوع مقاله : مقاله علمی پژوهشی

چکیده

ارزیابی سطوح توسعه و سطح بندی نواحی با استفاده از روش‌های کمی از سویی منجر به شناخت میزان نابرابری بین نواحی می‌گردد و از سوی دیگر تلاشی در زمینه کاهش و رفع نابرابری‌های موجود می‌باشد. از این رو تحقیق حاضر با هدف ارزیابی سطوح توسعه و سطح بندی سکونتگاه های روستایی استان مازندران با استفاده از 40 معیار توسعه در قالب معیارهای زیربنایی، بهداشتی-درمانی، آموزشی- فرهنگی، اقتصادی و جمعیتی از نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1385 و شاخص‌های برنامه‌ای اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی سال 1388 معاونت برنامه‌ریزی استانداری مازندران با مدل تصمیم‌گیری چند معیاره تدوین گردیده است. به‌طوری‌که پس از بررسی پیشینه تحقیق، معیارهای ارزیابی سطوح توسعه سکونتگاه‌های روستایی تعیین و با استفاده از روش دلفی مورد بازنگری قرار گرفت. سپس به‌منظور تعیین درجه اهمیت نسبی معیارها از روش آنتروپی و به‌منظور انتخاب گزینه برتر از روش تاپسیس استفاده گردید. نتایج حاکی از آن است که شهرستان ساری رتبه اول و شهرستان فریدون‌کنار رتبه آخر را از نظر توسعه‌یافتگی در سطح استان دارا می‌باشند و شهرستان‌های نوشهر، آمل، بابل و تنکابن در سطح توسعه یافته، شهرستان‌های قائمشهر، بهشهر، چالوس، رامسر، سوادکوه، نور و بابلسر در سطح در حال توسعه و  شهرستان های نکا، جویبار، محمود آباد و گلوگاه در سطح کمتر توسعه یافته قرار گرفته اند

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Evaluation of Regional Development and Inequality Levels, Using Multi- Criteria Decision Making Models

چکیده [English]

To assess the levels of regional development and the amount of inequality grading the area, a quantitative method has been used. The purpose of research was to evaluate the level of development and grading the rural residences of Mazandaran Province. 40 development factors such as: infrastructural facilities, health, remedial, educational, cultural, economic and population. The Multi-Criteria Decision Making Model has been used and developed. The evaluation criterions of development of rural residences have been determined and then Delphi Method has been reviewed. To determine the proportional importance of criterions, the entropy method has been used and also to select the best option, the Topsis Method was applied. The results suggest that city of Sari got the First Rank and Fereidoonkenar City got the last in terms of development in the province. Cities of Noshahr, Amol, Babol and Tonekabon were placed in developed level and cities of Ghaemshahr, Behshahr, Chalus, Ramsar, Savadkoo, Noor and Babolsar were in developing level. Cities of Neka, Joybar, Mahmoodabad and Galoogah were in less level of development

کلیدواژه‌ها [English]

  • Development
  • Multi-criteria decision making
  • Entropy
  • TOPSIS
  • Mazandaran